Smash Hits (cz. 2)

kwietnia 17, 2018

Smash Hits (cz. 2)

Ostatecznie latem 1969 roku w wersji Reprise nie wykorzystano na froncie okładki projektu Trasher'a, zastępując go wersją UK, wzbogaconą informacją o załączonym plakacie (w prawym dolnym rogu).

Trasher okazał się jednak człowiekiem na tyle upartym, że pierwszej serii nakładu dołączono "kowbojski" plakat oraz na stałe zachowano jego pierwotny projekt rewersu (nie poprawiono kolejności utworów !, a dym wypuszczany z ust Jimi'ego "na pierwszy rzut oka" sprawia wrażenie wady zdjęcia).

W efekcie, pomimo że na froncie Jimi jest w kapeluszu, to jednak całość jest mało spójna, nie pasująca do siebie, i do Hendrix'a chyba również.

Reprise wydała LP wyłącznie w wersji STEREO. W stosunku do wersji publikowanych przez Track i Polydor, dokonano zamiany 4 utworów.

UK i reszta świata (Track, Polydor)	USA i Kanada (Reprise)
Purple Haze 2:51 Fire 2:43 The Wind Cries Mary 3:20 Can You See Me 2:33 51st Anniversary 3:17 Hey Joe 3:30 Stone Free (1) 3:35 The Stars That Play With Laughing Sam's Dice 4:15 Manic Depression 3:42 Highway Chile 3:30 Burning Of The Midnight Lamp 3:33 Foxy Lady 3:19	Purple Haze 2:49 Fire 2:41 Wind Cries Mary 3:17 Can You See Me 2:29 *Hey Joe* 3:25 All Along the Watchtower 3:59 Stone Free 3:34 Crosstown Traffic *2:25* Manic Depression 3:40 Remember *2:49* Red House *3:49* Foxey Lady 3:15

Wytłuszczonym drukiem oznaczono utwory, które zostały zamienione:

w miejsce A5 i B2 (Track) umieszczono bardziej wartościowe i bardziej aktualne (oba z "Electric Ladyland") A6 i B2 (Reprise);

wyrzucono B4 i B5 (Track) i na to samo miejsce wprowadzono dwa utwory, których zabrakło na amerykańskiej wersji "AYE" - teraz (włącznie z A4) cały materiał z wersji Track-Polydor stał się dostępny na rynku US, ale... "Red House" zastąpiono innym miksem !

Kursywą oznaczony został utwór, który zmienił swoje położenie: "Hey Joe" przewędrował z A6 (track) na A5 (Reprise).

Oznaczone standardową czcionką 7 spośród 12 utworów pozostało bez zmian, z wyjątkiem "Foxey Lady", który tak jak na US "AYE", zapisany został po amerykańsku.

W roku 1969 główny oddział Reprise w US stosował nowe, 2-kolorowe labele.

Oddział kanadyjski pozostał przy pierwotnym 3-kolorowym wzorze. Poza labelami wersja kanadyjska niczym nie różniła się od US - również zawierała plakat, a oprócz wydrukowanego napisu, informowano o tym dodatkową naklejką.

W wersji Reprise labele i okładka nie zawierały czasu trwania utworów, ale wskazano je na wersji PROMO.

Kolejne wznowienia miały jednobarwny label - początkowo bez czasów trwania utworów, a do LP nadal załączony był plakat.

Późniejsze edycje pozbawione były plakatu, a na labelach zamieszczone zostały czasy trwania utworów.

W 1989 r. ukazało się pierwsze wydanie CD sygnowane przez Reprise.

Zawierało ono 2 dodatkowe utwory (zamieszczone na wersji Track-Polydor, a pominięte na Reprise): "51st Anniversary" (zgrane z oryginalnej taśmy mono) oraz "Highway Chile" (wersja zremasterowana cyfrowo).

Na rewrsie okładki wykaz utworów zamieszczony został w rzeczywistej kolejności. Gdyby dodano jeszcze "STP with LSD" oraz "Burning Of The Midnight Lamp" powstałaby pełna wersja zawierająca wszystkie utwory z obu wydań.

CD ukazało się w sprzedaży także w limitowanej, zapomnianej dziś wersji longbox - było to pionowe pudełko o wymiarach 12x5 (wysokością odpowiadało płycie winylowej).

Tego typu opakowanie, charakterystyczne dla wydań amerykańskich, najprawdopodobniej miało służyć temu, aby wydania CD, które były produktem nowym, można było dostawiać do kolekcji płyt winylowych.

Poza tym nowe i ekskluzywne, przez to dosyć drogie wydawnictwo, w większym (w rzeczywistości tylko dłuższym pudełku), miało prezentować się bardziej okazale. Z dzisiejszego punktu widzenia opakowanie tego typu nie miało zbyt wiele sensu, gdyż długie kartowe pudełko nie zawierało niczego więcej oprócz CD w plastikowym pudełku o zwykłych wymiarach.

Pierwsze wydanie CD w wersji POLYDOR miało standardowe wymiary

i zawierało europejską wersję utworów

ale tył okładki... nie dość, że zmieniono oryginalny wzór

to na nowym (odwróconym) zdjęciu Jimi stał się praworęcznym gitarzystą !

POLYDOR zawsze posługiwał się wersją Track. W zdecydowanej większości LP opublikowano w wersji STEREO. Niektóre wydania np. meksykańskie były wersją MONO, a rewers miały pozbawiony kolorów. Niemiecka wersja z 1980 r. na rewersie reklamowała wydany w 10-tą rocznicę śmierci Jimi'ego okolicznościowy 12 płytowy box, zawierający wszystkie oficjalne tytuły, oprócz "Smash Hits"

Poza powyższymi na szczególną uwagę zasługują:

Japońska edycja z 1969 (Nippon Grammophon) na froncie której zamieszczono alternatywny projekt amerykańskiej wersji "AYE". Tył okładki to flipback, z tytułami i słowami utworów dokończonymi na wkładce.

Wydanie peruwiańskie to absolutny "biały kruk" w świecie kolekcjonerów !

Na okładce wykorzystano alternatywny projekt Dezo Hoffman'a.

Zachowano angielski tytuł płyty, ale...

na rewersie typu flipback oraz na labelach...

wszystkie utwory, za wyjątkiem "Hey Joe" na stronie A,

oraz "Foxy Lady" na stronie B, zapisano w języku hiszpańskim.

Kolejną ciekawostką jest holenderskie, limitowane wydanie z 1970 roku, rozprowadzane tylko drogą wysyłkową dla członków klubu książki (Boek En Plaat).

Ukazało się pod zmienionym tytułem jako "The Best Of Jimi Hendrix".

W tym wydaniu na stronie B w miejsce "STP with LSD" zamieszczono "Voodoo Child".

Niewiele osób wie, że na Tajwanie pod tytułem "Smash Hits" ukazał się 9-płytowy box, zawierający min. właściwy LP "Smash Hits" w wersji Track/Polydor.

W rzeczywistości w pudle typu bomboniera umieszczono zestaw wszystkich oficjalnych LP sygnowanych przez Polydor i wydanych w latach 1968-1972 tj. od "Smash Hits" (wersja Track - Polydor)

do "War Heroes" tj. 5 albumów studyjnych i 3 koncertowe.

W sumie znajdujemy tu 76 utworów, które wypełniają reedycje oryginalnych LP ustawionych w następującej kolejności : 1."Band Of Gypsys", 2."Smash Hits", 3."Hendrix In The West", 4."Rainbow Bridge", 5."Cry Of Love", 6-7."Electric Ladyland", 8."War Heroes", 9."Isle Of Wight".
Płyty pozbawione były własnych okładek, a każdą stronę oznaczono kolejną literą alfabetu, co w fekcie dało oznaczenie od "A" do "R" !