Jimi Hendrix i Soft Machine – 1-sza trasa koncertowa (udostępnienie)
Oryginalna piblikacja:
https://www.saluzzishrc.com/blog/2012/03/jimi-hendrix-usa-68-soft-machine-tour/
Zdjęcie grupowe z końca '67, początku '68. Powyżej Jimi Hendrix Experience, Biorąc pod uwagę wielki sukces serii o związkach Pink Floyd ze sceną Canterbury, postanowiłem rozpocząć kolejną sagę poświęconą związkom Soft Machine i Jimiego Hendrixa.
Jimi Hendrix Experience i Soft Machine przez pewien czas dzielili ten sam zarząd, co pozwoliło im się spotkać, kilkakrotnie współpracować w studiu i zagrać wspólnie wiele koncertów, w tym długą i wyczerpującą trasę po USA w 1968 roku.
Ogromna ilość materiału pochodzi z koncertów Jimiego Hendrixa podczas trasy: nagrania audio z niemal wszystkich przystanków, zdjęcia, filmy, wywiady, artykuły z gazet... Z drugiej strony, nie ma prawie nic od Soft Machine, którzy byli supportem na trasie.
Pierwszy artykuł jest więc swego rodzaju dziennikiem, w którym zebrano wszystkie dostępne materiały od Wyatta i jego współpracowników.
Tło
– Pomimo kilku sesji studyjnych, do końca 1967 roku Soft Machine nie wydało niczego oficjalnego, poza singlem w formacie 45 rpm ( Love Makes Sweet Music / Feelin', Reelin', Squeelin) wydanym 7 lutego 1967 roku;
– w sierpniu 1967 roku, wracając z Francji, Soft Machine zostali zatrzymani na odprawie celnej w Dover. Daevid Allen , australijski przywódca grupy, nie posiada ważnego pozwolenia na pobyt i jego wniosek zostaje odrzucony. Zmuszony był więc wrócić do Francji, opuszczając na zawsze zespół Soft Machine, który pozostał w składzie trzech członków (Mike Ratledge – instrumenty klawiszowe – Kevin Ayers – gitara basowa i wokal – oraz Robert Wyatt – perkusja i wokal);
– 10 listopada 1967 roku Soft Machine wystąpiło w Śródziemiu z nowym wyjątkowym roadie: Hugh Hopperem , przyjacielem z dzieciństwa Wyatta, który już z nimi grał i podpisał kilka piosenek z repertuaru Soft Machine. Podążał za nimi jako roadie podczas ich trasy po Stanach Zjednoczonych, zanim pod koniec 1968 roku dołączył do zespołu;
– 22 grudnia 1967 roku Soft Machine i Jimi Hendrix Experience zagrali w londyńskiej Olympii na koncercie „Christmas on Earth Continued”, w którym wzięło udział wielu innych artystów (w tym Pink Floyd) i który był pierwszym w historii występem obu grup na tej samej scenie (zdjęcie na początku wpisu zostało zrobione właśnie z tej okazji)
Był jeszcze czas na dopracowanie szczegółów technicznych i 30 stycznia 1968 roku karawana wyruszyła do San Francisco, aby rozpocząć trasę po Ameryce.
Liczba koncertów na trasie (a raczej na dwóch trasach) jest imponująca: 91 koncertów w ciągu 101 dni trasy. Wieczór rozpoczął zespół Soft Machine, któremu prawie zawsze towarzyszył pokaz świetlny Marka Boyle’a zatytułowany „Mark Boyle Sense Laboratory”.
Luty 1968
[1 lutego 1968] San Francisco, Kalifornia (USA), Auditorium Fillmore
[02 lutego 1968] San Francisco, Kalifornia (USA), Winterland [wraz z nimi: John Mayall's Bluesbreakers, Albert King]
Zespół Soft Machine nie wystąpi na pozostałych dwóch koncertach zaplanowanych w Fillmore i Winterland 3 i 4 lutego z powodu nieporozumienia między Robertem Wyattem a menadżerem klubu, legendarnym Billem Grahamem.
W tym samym roku Melody Maker przeprowadził wywiad z Hugh Hopperem (wywiad pochodzi z forum crosstowntorrents, obecnie niedostępnego w sieci), który opublikował relację z tego odcinka; jego zdaniem nazwanie osoby, której członkowie rodziny zginęli w Auschwitz, faszystą było „brakiem taktu” ze strony Wyatta: „Dla mnie trasa zakończyła się pierwszym koncertem [trzeciej nocy]. Perkusista Soft Machine [Robert Wyatt] sprzeciwił się sposobowi, w jaki Bill Graham prowadził Fillmore Ballroom jak operację wojskową i nazwał go faszystą. Jak nam powiedziano, nie było to taktowne, ponieważ część rodziny Grahama zginęła w Auschwitz. Zostaliśmy odesłani, aby czekać w następnym mieście, Phoenix, podczas gdy spór został załagodzony”.
[5 lutego 1968] Tempe, AZ (USA), Uniwersytet Stanowy Arizony
[6 lutego 1968] Tucson, AZ (USA), VIP Club [8 lutego 1968] Sacramento, CA (USA), Sacramento State College [z nimi: The Creators]
Rick Shulze, wówczas młodszy organizator imprez w State College w Sacramento, przedstawia na tej stronie obszerną relację z wieczoru . Między innymi wspomina, że przed wyjściem na scenę Wyatt dostał potwornego bólu głowy i że aby się tam dostać, potrzebował mokrych ręczników na głowie i zachęty kolegów, w tym Jimiego Hendrixa: „...Perkusista The Soft Machine, Robert Wyatt, ubrany tylko w przepaskę biodrową, miał potężny migrenowy ból głowy za kulisami tuż przed ich występem. Leżał wijąc się na podłodze, wszyscy wstrzymali oddech. Nie było żadnego personelu medycznego w pobliżu, nigdy nie myśleliśmy tak daleko, ale z zimnymi ręcznikami na głowie i zachętą ze strony kolegów z zespołu, Jimiego i wszystkich jego chłopaków, podniósł się jak bokser podnoszący się z płótna i wbiegł po schodach na scenę, gdzie wspaniale przeskoczył przez przód swoich bębnów z powiewającą przepaską biodrową i zaczął w nie walić jak szalony”.
[9 lutego 1968] Anaheim, Kalifornia (USA), Centrum Kongresowe [wraz z nimi: Eric Burdon & The New Animals, Eire Apparent]
[10 lutego 1968] Los Angeles, Kalifornia (USA), Shrine Auditorium [wraz z nimi: Blue Cheer, Electric Flag]
Dziennik „Los Angeles Free Press” 16 lutego poświęcił całą stronę koncertowi, zamieszczając także zdjęcie nagiego Roberta Wyatta:
Fragmenty artykułu, które mówią o Soft Machine: „Soft Machine grał wysokonapięciową mandalę, Blue Cheer grał atomic canon, Electric Flag grał brudnego bluesa, Jimi Hendrix grał na gitarze lawinowej rękami, stopami, zębami i pachwiną. Wyszliśmy oczyszczeni”. a potem „... Perkusista Soft Machine wszedł nago, miał na sobie jedynie czerwony suspensorium bikini. Pod koniec występu był cały spocony. Jeden z ich utworów, podobny do I'm so Glad Cream” powtarzał jedno zdanie i kilka akordów przez 20 minut, narastając i kaskadowo. „Publiczność była zachwycona.”
Piosenka podobna do I'm so Glad zespołu Cream brzmiała oczywiście We did it again!
Istnieje również pierwszy szkic plakatu na wieczór w Sanktuarium, który zupełnie różni się od wersji ostatecznej:
[15 lutego 1968] San Antonio, Teksas (USA), Municipal Auditorium [wraz z nimi: The Moving Sidewalks, Neal Ford & The Fanatics]
Magazyn Rag opublikuje artykuł koncertowy Dough Smitha, który będzie najlepszą recenzją zespołu Soft podczas amerykańskiej trasy koncertowej:
„Po spędzeniu czasu na zwykłej wstępnej paradzie lokalnych talentów, The Swiss Movement oraz Neal Ford and The Fanatics, czekająca publiczność została w końcu nakarmiona prawdziwym czynnikiem odkupienia wieczoru. To była Soft Machine, angielska grupa undergroundowa, eksperymentalne laboratorium w trasie z Hendrixem. Trzyosobowa grupa (organy, gitara, perkusja) wykonała trzy długie utwory, które prawdopodobnie wpisują się w gatunek psychodeliczny-jazz-elektryczny.
Wszystkie one zdawały się przeczyć konwencjonalnym zasadom dotyczącym zespołów rockowych. Zamiast zwykłych jaskrawo kolorowych strojów, perkusista miał na sobie tylko skąpe bikini. Zamiast używać świateł, jak robi większość zespołów, Soft Machine grał w nieoświetlonej części sceny, a ich pokaz świateł (podobno najlepszy w Anglii) skupił całą uwagę wizualną. Ich muzyka wydawała się ogólnie zupełnie nieharmonijna i przypadkowa, lecz przy odrobinie uwagi można było rozpoznać jej symfoniczną strukturę. Muzyka Soft Machine to prawdziwe brzmienie przyszłości. A sądząc po reakcji większości społeczeństwa, prawdopodobnie wyprzedzają resztę o kilka lat. Będzie ciekawie usłyszeć ich pierwszy album, który ukaże się za około miesiąc.”
[16 lutego 1968] Dallas, Teksas (USA), State Fair Music Hall [wraz z nimi: The Moving Sidewalks, Neal Ford & The Fanatics]
[17 lutego 1968] Fort Worth, Teksas (USA), Will Rogers Auditorium [wraz z nimi: The Moving Sidewalks, Neal Ford & The Fanatics]
[18 lutego 1968] Houston, TX (USA), Music Hall [z nimi: The Moving Sidewalks, Neal Ford & The Fanatics] (dwa koncerty)
Wspomnienia Hugh Hoppera z tej mini trasy koncertowej w Teksasie zaczerpnięte z wywiadu udzielonego Univibes: „Był facet, który zajmował się koncertami w Teksasie, nazywał się Bob Cope, promotor. I był naprawdę na bieżąco… był jak promotor starej daty… był prawdziwym Teksańczykiem i naprawdę wszystkim zarządzał. Jakby coś poszło nie tak, ten facet zostałby zwolniony… i bardzo miły dla muzyków… Kiedy pierwszy raz spotkaliśmy ekipę Boba Cope'a, spotkali się z nami na lotnisku… odebraliśmy sprzęt z lotniska i przyjechaliśmy rozładować go do teatru, a tam był ten worek… był na nim Bank Of Texas… [myśleliśmy], że w worku jest miliard dolarów.
[SHRC Italian Translation] „Był facet, który był promotorem koncertów w Teksasie, Bob Cope. I naprawdę wczuł się w swoją rolę… był starym promotorem… prawdziwym Teksańczykiem, który czuł się odpowiedzialny za wszystko, co się działo. Zachowywał się, jakby miał zostać zwolniony, gdyby coś poszło nie tak… był bardzo przyjacielski wobec muzyków. Kiedy pierwszy raz spotkaliśmy jego pracowników, byliśmy na lotnisku. Zabraliśmy nasze torby, aby je rozładować w teatrze, a tam była torba z napisem Bank of Texas… jak torba pełna milionów dolarów. Amerykanin powiedział: „w ogóle jej nie otwieraj”. Więc wróciliśmy na lotnisko. Wkrótce zorientowaliśmy się, że organ Mike’a Ratledge’a zaginął… więc worek został zabrany zamiast organu, który został na lotnisku. Ostatecznie wszystko zostało złożone z powrotem.”
[20 lutego 1968] Jam session w klubie Scene w Nowym Jorku??? Niektóre strony internetowe, takie jak ta , twierdzą, że podczas krótkiej przerwy w trasie koncertowej obie grupy odbyły jam session w nowojorskim klubie wraz z członkami Electric Flag i Tremeloes. Jeśli ta sesja jest autentyczna, będzie prawdziwą kopalnią skarbów.
Biorąc jednak pod uwagę całkowity brak źródeł potwierdzających tę informację, bardziej prawdopodobne jest, że tylko Jimi Hendrix pojechał do Nowego Jorku, a pozostali nie. Strona internetowa poświęcona Michaelowi Bloomfieldowi, gitarzyście zespołu Electric Flag, tak relacjonuje Jam:
” JIMI HENDRIX Hendrix, g, v; Noel Redding, b, v; Mitch Mitchell, d; plus członkowie Electric Flag. Scene Club, Nowy Jork, NY; 20 lutego 1968 r.
Wśród członków zespołu Flag, którzy towarzyszyli Hendrixowi podczas tego występu, prawdopodobnie znajdował się Buddy Miles, ale mógł wystąpić również Bloomfield. 20 lutego w Nowym Jorku produkował kolejne nagranie Jamesa Cottona.
[23 lutego 1968] Detroit, MI (USA), Masonic Temple [z nimi: MC5, The Rationals]
[24 lutego 1968] Toronto, Kanada, CNE Coliseum [z nimi: The Paupers]
[25 lutego 1968] Chicago, IL (USA), Civic Opera House (dwa pokazy)
Wspomnienia Hugh Hoppera z koncertu w Chicago: „Było zbocze w dół do teatru w Chicago, [Neville] zapomniał, że już otworzył tył ciężarówki… UV: Więc cały sprzęt zniknął? HH: Jedyną rzeczą, która została rozbita, była moja walizka… to było jak jeden z tych komicznych momentów filmowych, łoskot, łoskot, łoskot, wyobraź sobie cały ten bezcenny sprzęt…”
[tłumaczenie angielskie] „Był wypadek w teatrze w Chicago, Neville zapomniał otworzyć furgonetkę… UV: i wtedy wszystko wypadło? HH: jedyną rzeczą, która się rozbiła, była moja walizka… ale to było jak scena z komedii… wszystko toczyło się po ulicy, wyobraź sobie cały ten tani sprzęt…”
[27 lutego 1968] Madison, WI (USA), The Factory (dwa pokazy)
O tym koncercie Hopper wspomina: „Brzmienie było fantastyczne. To było dość małe miejsce i gówniany mały klub, okropne, nie było miejsca na sprzęt, ale w rzeczywistości było to świetne brzmienie...”
[Tłumaczenie] „Dźwięk był niesamowity. To było dość małe miejsce i okropny klub, nawet nie było pokoju na sprzęt, ale dźwięk był piękny”
Marzec 1968
[2 marca 1968] Nowy Jork, Nowy Jork (USA), Hunter College [wraz z nimi: John Hammond Jr]
[3 marca 1968] Columbus, OH (USA), Vets Memorial Auditorium [z nimi: 4 O'Clock Ballroom]
Wspomnienia Hugh Hoppera z koncertu: „Jedna z gitar Hendrixa została skradziona. Chyba w Columbus, bo dotarliśmy tam naprawdę późno. Naprawdę, naprawdę późno i potrzebowaliśmy pomocy, żeby wnieść sprzęt, więc jeden facet go podniósł… wszyscy w pewnym sensie zabierali rzeczy… i jakiś facet odszedł z tym… Chyba Fender dał mu jakieś trzy lub cztery podczas tej trasy…”
[Tłumaczenie] „Jedna z gitar Hendrixa została skradziona. Chyba w Columbus, bo dotarliśmy tam naprawdę późno. Naprawdę, naprawdę późno i potrzebowaliśmy pomocy przy rozładunku sprzętu, więc jakiś facet nam pomógł… wszyscy próbowali pomóc… i ktoś zabrał gitarę… Chyba Fender Glen miał 3 lub 4 koncerty na tej trasie…”
4, 5 i 6 marca zespół Soft Machine zagrał trzy kolejne wieczory w The Scene w Nowym Jorku, bez Jimi Hendrix Experience.
[08 marca 1968] Providence, RI (USA), Uniwersytet Browna – Audytorium Marvel
[09 marca 1968] Long Island, Nowy Jork (USA), Uniwersytet Stanowy
[10 marca 1968] Waszyngton DC (USA), Hilton Hotel – International Ballroom (dwa pokazy)
11 i 14 marca Soft zagrał ponownie przez dwa wieczory w The Scene w Nowym Jorku, ale bez Jimi Hendrix Experience.
[15 marca 1968] Worchester, MA (USA), Clark University – Atwood Hall (dwa pokazy)
Istnieje „nieumyślne” nagranie drugiego koncertu Soft Machine tego wieczoru. Płyta CD wydana przez Dagger Records „Live at Clark University” zawiera wywiad przedkoncertowy z Jimi Hendrix Experience. W wywiadzie z Jimim w tle można usłyszeć początek koncertu Soft Machine.
Dla zainteresowanych zamieszczam transkrypcję wywiadu z Jimim.
[16 marca 1968] Lewiston, ME (USA), Lewiston Armory
18 marca Hendrix bez Soft Machine zagrał w nowojorskim klubie Scene z Jimem Morrisonem, Johnnym Winterem i Buddym Milesem (słynny Bootleg: Woke Up This Morning and Found Myself Dead został usunięty z koncertu)
[19 marca 1968] Ottawa, Kanada, Capital Theatre
[21 marca 1968] Rochester, Nowy Jork (USA), Community War Memorial [z nimi: Jesse First Carnival]
(Na obu plakatach Community War Memorial nie ma żadnej wzmianki o Soft Machine.)
[24 marca 1968] Flint, MI (USA), IMA Auditorium [z nimi: Rationals, Fruit of the Loom]
Oto lista utworów z koncertu Jimiego
[26 marca 1968] Cleveland, OH (USA), Public Music Hall (dwa koncerty)
W odróżnieniu od innych koncertów, tym razem scenę przygotowywała ekipa techniczna. Wspomnienie Hoppera: „Neville (Neville Chester, roadie Hendrixa) i ja poszliśmy do teatru i oni mówili, że jeśli jesteśmy członkami Teamsters, to był związek kierowców… po prostu siedzieliśmy w ciężarówce, podczas gdy oni to rozwiązywali… pierwszą rzeczą, jaką zrobili, było to, że nie chcieli [mieć] nic wspólnego z zespołem… w końcu coś się wyjaśniło i musieliśmy im dokładnie powiedzieć, gdzie mają odłożyć rzeczy. Nie wolno nam było niczego podnosić, co jest naprawdę irytujące, pytanie, zajmuje ci dwa razy więcej czasu, żeby powiedzieć komuś, gdzie ma to odłożyć…”
[Tłumaczenie] „Neville i ja weszliśmy do pokoju, a roadies zapytali nas, czy jesteśmy w Teamsters, czyli związku kierowców… siedzieliśmy w furgonetce, podczas gdy oni rozładowywali instrumenty… po pierwsze, nie chcieli mieć nic wspólnego z zespołem… więc musieliśmy im mówić, gdzie mają odkładać rzeczy. Nie mogliśmy niczego dotykać i było to naprawdę nudne, zajęło dwa razy więcej czasu, żeby powiedzieć komuś, gdzie ma odkładać rzeczy…”
[27 marca 1968] Muncie, IN (USA), Lion's Delaware Co. Fairgrounds – Teen America Building [z nimi: The Glass Calendar]
[28 marca 1968] Cincinnati, OH (USA), Xavier University Fieldhouse (dwa pokazy)
[29 marca 1968] Chicago, IL (USA), Uniwersytet (wystawa JHE została odwołana)
Hugh Hopper: „To jedyny, którego Hendrix nie zagrał... odbierał radio na wszystkich wzmacniaczach i myślę, że to dlatego, że był tam rodzaj stalowego budynku... UV: Ale SofI Machine zagrał. HH: Graliśmy, tak, to prawda... to było tylko radio i brzęczenie. Myślę, że to był jedyny, który został faktycznie odwołany na trasie... UV : Tak, poza tym, że był trochę spóźniony ... bardzo spóźniony!”
[Tłumaczenie] „To był jedyny koncert, na którym Hendrix nie grał... Był sprzeciw w kwestii wzmacniaczy i myślę, że to dlatego, że budynek był ze stali... UV: Soft Machine jednak zagrał. HH: Graliśmy, jasne... ale brzmiało to okropnie. Myślę, że to był jedyny koncert, który został odwołany na trasie... UV: Tak, może dlatego, że trochę się spóźniliście. HH: Nie trochę, ale bardzo się spóźniliście!”
Kwiecień 1968
[2 kwietnia 1968] Montreal, Quebec (KANADA), Paul Sauve Arena.
Grupa dyskusyjna Yahoo What's Rattlin'?, poświęcona scenie w Canterbury, ale niestety już nieaktywna, opublikowała te zdjęcia, twierdząc, że zostały zrobione podczas koncertu w Montrealu:
[03 kwietnia 1968] Virginia Beach, VA (USA), są też zdjęcia Soft Machine na scenie z tego koncertu, nieco lepsze od poprzednich.
Zdjęcia, które obok zdjęć z Montrealu są jedynymi istniejącymi zdjęciami zespołu Soft Machine na scenie podczas całej trasy koncertowej w Ameryce, pochodzą z tej fantastycznej strony internetowej Garage Hangover , gdzie znajduje się wiele innych zdjęć, informacji i wspomnień „z pierwszej ręki” z tego wieczoru.
[5 kwietnia 1968] Newark, NJ (USA), Symphony Hall (drugi występ Soft Machine został odwołany)
Poprzedniego wieczoru w Memphis zamordowano Martina Luthera Kinga.
W długim pamiętniku Marka Boyle'a, twórcy pokazu świetlnego Soft Machine, czytamy, że kiedy Jimi dowiedział się o zamachu, przebywał w barze w Wirginii z Experience i Soft Machine.
Niedawno w Newark doszło do zamieszek na tle rasowym, dlatego atmosfera tamtego wieczoru była napięta. Zespół Soft Machine zagrał swój pierwszy koncert, a Jimi Hendrix Experience zagrał okrojoną wersję swojego występu. Drugi koncert został całkowicie odwołany.
Wspomnienie koncertu Hugh Hoppera, roadie'ego Soft Machine: „Ładowałem sprzęt z tyłu teatru i wszystko już tam było, poza jednym standardowym mikrofonem, więc po prostu wyszedłem, żeby go zabrać, ale drzwi były zamknięte i zaryglowane, wiesz, nie mogłem wejść, więc musiałem przejść kilka przecznic, żeby dostać się na przód teatru, trzymając ten statyw mikrofonowy, który mógł wyglądać jak pistolet lub coś w tym stylu. To był jedyny moment, kiedy naprawdę czułem, wiesz, że mogę zostać postrzelony w tym momencie. Drugi koncert został odwołany... Po prostu poczułem, wiesz, takie dziwne uczucie... czułem się bardzo niekomfortowo, chciałem to jak najszybciej z siebie wyrzucić... Właściwie nie było żadnych problemów, było po prostu bardzo, bardzo cicho, prawie oszołomiony...”
[Tłumaczenie] „Pracowałem z tyłu sali i przyniosłem już wszystko oprócz mikrofonu. Więc wyszedłem, żeby go zabrać, ale drzwi się zamknęły i nie mogłem ich otworzyć od zewnątrz. Musiałem przejść kilka przecznic, żeby wejść przez główne wejście z mikrofonem w ręku, który wyglądał jak karabin, albo coś w tym stylu. To był jedyny raz, kiedy się bałem, wiesz… mogliby mnie zastrzelić od razu. Drugi pokaz został odwołany… panowała dziwna atmosfera… bardzo nieprzyjemna, wszyscy chcieliśmy wyjść jak najszybciej… tak naprawdę nie było problemu, było po prostu bardzo, bardzo cicho, takie oszołomienie”
Artykuł z tamtego okresu [06 kwietnia 1968] White Plains, NY (USA), Westchester County Center
[19 kwietnia 1968] Troy, NY (USA), Zbrojownia
Po tym terminie obie grupy, wyczerpane, rozstały się na kilka miesięcy, a trasa koncertowa została przerwana. Tymczasem w kwietniu Soft Machine odwiedzili Record Plant Studios w Nowym Jorku, aby nagrać swój pierwszy album, zatytułowany po prostu „The Soft Machine”.
Album ukaże się jednak dopiero w grudniu tego roku.
Źródła
Oprócz wielu książek, podczas moich badań korzystałem z wielu stron internetowych. Ale niektóre były bardziej pomocne niż inne:
– Chronologia Soft Machine podana na stronie Calyx
– Archiwa Pink Floyd Miękka chronologia
– Dwa fora poświęcone Jimiemu Hendrixowi, pełne informacji, jedno po francusku i jedno po angielsku (http://crosstowntorrents.org/ niedostępne już dziś)
– Wywiad z Robertem Wyattem i Hugh Hopperem opublikowany w magazynie Univibes w 1992 r., zawierający wspomnienia obu muzyków z tej trasy
– All Things Jimi, blog pełen pamiątek o długowłosym gitarzyście, który niestety dziś nie jest już dostępny w sieci
– Strona ze zdjęciami i wspomnieniami poświęcona dwóm koncertom w Virginia Beach Dome
Doświadczenie Jimiego Hendrixa i specjalny program Soft Machine
Indeks ogólny:
Dziennik podróży:
- Rozdział 1 – Trasa koncertowa USA w 1968 r.: Część pierwsza
- Rozdział 2 – Trasa koncertowa USA w 1968 r.: Część druga
- Nagrania:
Komentarze
Prześlij komentarz